پرک جو

پرک جو

جوی دوسر پرک (انگلیسی: Rolled oats‎) به شکل سنتی به انواع غلات و حبوبات جو دو سر که بدون غلاف باشد جوی پَرک می‌گویند، ابتدا بخارپز شده و سپس به تکه‌های صاف در زیر غلطک‌های سنگین و مخصوص این کار تبدیل می‌شود، جو دو سر، مانند غلات دیگر، یک پوسته بیرونی غیرقابل خوردن دارد که باید برداشته شود، غلات و حبوبات مشتق بر جو دو سر، یک، دانه و محصول مغذی است و می‌تواند به عنوان یکی از خانوادهٔ غلات در صبحانه میل شود، اشکال مختلفی از بلغور جو دو سر، و جو دو سر سوزنی وجود دارد که می‌توان آنها را به صورت پخته در سوپ هم استفاده کرد، از آنجا که لایه سبوس، هر چند مغذی است اما دانهٔ آن در هنگام جویدن سخت و شامل یک آنزیم است که می‌تواند باعث فساد این محصول و غلات مشابه شود، جو دو سر اولیه معمولاً بیشتر به شکل بخارپز و سپس خشک شده، برای یک مدت طولانی و جهت پخت‌وپز استفاده می‌شود. جو دو سر دارای طیف وسیعی از منابع عالی تیامین می‌باشد، آهن و فیبر نیز از ترکیبات اصلی و کامل محصول است، همچنین جو دو سر در مجموع تنها منبع ترکیبات آنتی اکسیدانی شناخته شده‌است، اعتقاد بر این است که دارای خواصی در جهت کمک به محافظت از سیستم گردش خون در برابر تصلب شرایین می‌باشد.

خواص عالی و فوق العاده جو پرک

جو پرک و خواص عالی و درمانی آن در این نوشتار می خواهیم راجب خواص فوق العاده جو پرک بیشتر توضیح دهیم  جو پرک منبع خوبی از انرژی و پروتئین برای کودکان و بزرگسالان است و همچنین جو پرک باعث کاهش اسید اوریک می شود. با پرچم همراه باشید تا بیشتر با خواص فوق العاده آن بدانیم.

شواهد مستحکم کمی درباره‌ی ثبت اولین استفاده و مصرف جو دو سر وجود دارد. مطالعات باستان شناختی ارجعاتی به جو دو سر پرک یافته‌اند که به ۲.۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح باز می‌گردند. البته، این جو دو سر به شیوه‌ای که ما امروزه آن را مصرف می‌کنیم استفاده نمی‌شده است. بعد از ۲.۰۰۰ سال از کشت آن، جو دو سر پرک نهایتا به اروپا برده شد. رومیان و یونانیان جو دو سر را یک نوع نا مطبوع از گندم به حساب می‌آوردند، که به همین خاطر بسیاری از کشورها جو دو سر پرک را بیشتر مناسب خوراک حیوانات می‌دانستند.

در عصر مفرغ ارپا، جو دو سر یک محصول درجه‌ی دوم به حساب می‌آمد، و بیشتر به عنوان هرزه‌گیاه شناخته می‌شد. پیش از آنکه جو دو سر پرک به غلات صبحانه‌ یا ماده‌ی آشپزی محبوبی تبدیل شود، بیشتر با مقاصد پزشکی و درمانی مورد استفاده قرار می‌گرفت. نهایتا، جو دو سر در اسکاتلند، آلمان، ایرلند، و حوزه‌ی اسکاندیناوی محبوب و معروف شد.